ای ناز تو با نیمه پاییز رسیده

ای ناز تو با نیمه پاییز رسیده

ای سرخ لبت با می لبریز رسیده

زلف تو هواخواهِ کدامین شب ابری ست

 

کاین گونه پریشان و غم انگیز رسیده؟

 

 

زیبا تر از آنی که رهایت کنم، اما

 

دیر آمده ای؛ دوره ی پرهیز رسیده!

 

 

جان و تن من امت پیغمبر دردند

 

بر من دم ویرانگر چنگیز رسیده

 

 

ای قونیه تا بلخ به غوغای تو مشغول!

 

بشتاب که شمس تو به تبریز رسیده

 

 

کم گریه کن، آتش زدن باغ گناه است

 

ای سرخیِ چشم تو به پاییز رسیده!